Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Αναμφισβήτητα στο Δημόσιο υπηρετούν άνθρωποι άξιοι που τιμούν την υπηρεσία και ασκούν τα καθήκοντά τους με συνέπεια, υπευθυνότητα και τιμιότητα. Ωστόσο, το κοινό δεν τρέφει ιδιαίτερη εκτίμηση στους δημοσίους υπαλλήλους και συχνά – πυκνά στρέφονται βέλη εναντίον τους. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις δημοσίων υπαλλήλων που έμειναν στην ιστορία. Ιδιαιτέρως δε, ο καταγόμενος από το Μεσολόγγι Κλεισθένης Καλογερής (1840-1919). Κατά το διάστημα των 57 ετών που παρέμεινε στο Δημόσιο υπηρέτησε τρεις βασιλείς (Όθωνα, Γεώργιο Α΄ και Κωνσταντίνο ΙΒ΄) και επί δεκαετίες το όνομά του αναφερόταν ως υπόδειγμα δημοσίου υπαλλήλου.
Κλεισθένης Καλογερής
Υπήρξε δε ο μόνος δημόσιος υπάλληλος για τον οποίο η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ιδιαίτερη σύνταξη σε αναγνώριση των υπηρεσιών και της προσφοράς του! Και όχι μόνον ψηφίστηκε πρόσθετη σύνταξη 800 δραχμών μηνιαίως, αλλά κατά τη συζήτηση του σχετικού νομοσχεδίου στο Κοινοβούλιο υπουργός Οικονομικών, πρωθυπουργός, αρχηγοί κομμάτων, χρηματίσαντες πρωθυπουργοί και βουλευτές συναγωνίζονταν σε εγκώμια και υπερθεμάτιζαν εξαίροντας τις πολύχρονες υπηρεσίες του, τα σπάνια προσόντα και τις αρετές του[1]. Ίσως ποτέ άλλοτε δεν ακούσθηκαν ομόφωνα από πλειοψηφία και αντιπολίτευση τόσα πράγματα για δημόσιο υπάλληλο.
Ο πατέρας του ήταν ο αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης Χρήστος Καλογερής και ο Κλεισθένης μπήκε στη δημόσια υπηρεσία, ως γραφεύς του Ταμείου Μεσολογγίου, όταν ήταν 18 ετών, δηλαδή το 1858. Το 1869 νυμφεύτηκε την Κυριακούλα Γκίκα, από την ιστορική οικογένεια της Ύδρας και ανεψιά του πρωθυπουργού Δημητρίου Βούλγαρη[2]. Προαγόταν βαθμιαία οπότε το 1872 βρίσκεται να υπηρετεί ως Τελώνης Αθηνών. Ωστόσο έξι χρόνια αργότερα, το 1878, αγανακτισμένος από την κομματοκρατία και τη ρουσφετολογία και ενώ είχε συμπληρώσει εικοσαετία, παρακάλεσε να τεθεί σε σύνταξη όπως είχε το δικαίωμα. Πράγματι, συνταξιοδοτήθηκε με 317 δραχμές, ενώ υπηρετούσε ως Τμηματάρχης Α΄ Τάξεως[3].
Δεν πρόλαβε να συνταξιοδοτηθεί και προσελήφθη στη λογιστική υπηρεσία του υπουργείου Στρατιωτικών και στην εξελεγκτική επιτροπή του δανείου 120 εκατομμυρίων που είχε ληφθεί εκείνη την εποχή. Αλλά δεν τον βρήκε δεύτερος μήνας στην υπηρεσία αυτή, διότι ο Ανδρέας Συγγρός τον παρακάλεσε να δεχτεί τη θέση του Γενικού Ταμία της Τράπεζας Ηπειροθεσσαλίας. Λίγο αργότερα δε προσλήφθηκε ως Γενικός Ταμίας της Τραπέζης Κωνσταντινουπόλεως. Εν τω μεταξύ σκάνδαλα που έγιναν στο Κεντρικό Ταμείο συγκλόνισαν την Ελλάδα. Ο Χαρίλαος Τρικούπης, γνωστός για την ευστοχία του στην επιλογή του κατάλληλου για κάθε θέση ανθρώπου, κάλεσε τον Κ. Καλογερή και τον διόρισε Κεντρικό Ταμία του Κράτους.
Αυτά συνέβησαν τον Απρίλιο 1888, όταν ο Μεσολογγίτης δημόσιος υπάλληλος αναλάμβανε την ανώτατη και εμπιστευτική αυτή θέση του κράτους. Μία θέση στην οποία παρέμεινε είκοσι επτά ολόκληρα χρόνια δικαιώνοντας κάθε προσδοκία της υπηρεσίας. Όταν συμπλήρωνε πενήντα χρόνια στην δημόσια υπηρεσία, έσπευσε να εξάρει το γεγονός ο πανταχού παρών Γεώργιος Σουρής: «Πενήντα χρόνους συνεχείς στο Κεντρικό τους πέρασε / και τιμίων κι ιερών φύλαξ πιστός εγέρασε. / Μεγάλος άθλος να κρατής στα δάκτυλά σου μέλι / και να μην ξερογλείφεσαι και μήτε να σε μέλη»[4]!
Από την υπηρεσία του αποχώρησε οριστικά πλέον τον Δεκέμβριο 1914, φυσικά λόγω ηλικίας, αφού ήταν ήδη 74 ετών. Αποχωρώντας μάλιστα από την υπηρεσία είχε ήδη τιμηθεί με τον Ελληνικό Ταξιάρχη, τη Λεγεώνα της Τιμής, το Οσμανιέ Γ΄ τάξεως και τον Σταυρό του Παναγίου Τάφου. Ωστόσο συχνά πυκνά, έως το τέλος της ζωής του, τον Σεπτέμβριο 1919, πολλοί προσέτρεχαν σ’ εκείνον για να ζητήσουν τη γνώμη του για μείζονα ζητήματα του Ταμείου. Γι’ αυτό και ο Σουρής στο Ρωμηό του συμπλήρωνε: «Την δράσιν στεφανόνοντες περιφανώς τιμίαν / υμνείτε τον Καλογερήν, τον Κεντρικόν Ταμίαν»[5].
Πρώτη δημοσίευση: Εφημερίδα «Δημοκρατία» 21 Σεπτεμβρίου 2018.
