Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Ανέκαθεν στην Ελλάδα είχαν πέραση οι πρίγκιπες από χώρες της Μέσης Ανατολής, αλλά τις περισσότερες φορές αποδεικνύεται πως πρόκειται για «στημένους» απατεώνες! Κάτι τέτοιο γνωστοποιήθηκε τις παραμονές Χριστουγέννων του 1908, προκαλώντας θόρυβο αλλά και άφθονα γέλια. Πρωταγωνιστής ένας Σύριος, ο… Πρίγκηψ Σουρσώκ. Κατόρθωσε να βάλει στο χέρι για τα καλά τον Γενικό Πρόξενο Περσίας και Σουηδίας Νικόλαο Αξελό, ο οποίος, αφού καταχρεώθηκε κυριολεκτικά, το… φύσαγε και δεν κρύωνε για πολλά χρόνια.
«Πειραιάς», ελαιογραφία Alexander Barkoff.
Ο «Emil G. Sourchok le Princ Mirza Han», όπως έγραφε η κάρτα του, εγκαταστάθηκε σε κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών και άρχισε τις βόλτες του από τα Γενικά Προξενεία που αφθονούσαν εκείνη την εποχή στον Πειραιά. Πρώτος φαίνεται πως «τσίμπησε» ο Ν. Αξελός. Ανέβηκε στην Αθήνα και παρακάθισε σε πλούσιο γεύμα που του παρέθεσε ο Πρίγκηψ στο ξενοδοχείο του, ενώ ανταπέδωσε παραθέτοντας δείπνο μετά της οικογενείας του στον… υψηλό επισκέπτη. O Πρίγκιπας σκορπούσε λίρες από εδώ και από εκεί και παρέμεινε στην Αθήνα ένα οκταήμερο περνώντας ζωή χαρισάμενη.
Παραγγελίες αυτοκινήτων, βόλτες στις καλύτερες αίθουσες αλλά και στα καφέ αμάν, πανάκριβα πούρα και άμαξες. Κάποια στιγμή προφασίστηκε ότι τον λήστεψαν, ζήτησε δε, από τον φίλο του πλέον Αξελό, να του δανείσει 3.000 φράγκα για να μεταβεί στην Αλεξάνδρεια απ’ όπου και θα του έμβαζε το ποσό. Πράγματι ο Αξελός του δάνεισε το υπέρογκο εκείνη την εποχή ποσό, φρόντισε να εκδοθεί νέο διαβατήριο –αφού του έκλεψαν το παλαιό– πληρώνοντας και τα σχετικά έξοδα, πλήρωσε και το εισιτήριό του με ιδιαίτερο διαμέρισμα εντός του αιγυπτιακού πλοίου «Οσμανιέ».
Πλοίαρχος και πλήρωμα επιφύλαξαν ιδιαίτερη υποδοχή στον… Πρίγκηπα κατά την είσοδό του στο πλοίο. Την επομένη ο Ν. Αξελός, μέσω τηλεγραφήματος, πληροφορούνταν ότι επρόκειτο για απατεώνα, αλλά ήταν πλέον αργά. Εκ των υστέρων αποκαλύφθηκε πως ο Ν. Αξελός δεν ήταν το μόνο θύμα του Πρίγκηπα. Έφυγε αφήνοντας πίσω του… συντρίμμια, αφού φαίνεται πως ήταν ερωτιάρης. Ανθοδέσμες πραγματικά κομψοτεχνήματα έφευγαν καθημερινά για να φτάσουν στα χέρια των νεανίδων του Πειραιώς και των Αθηνών τις οποίες γνώριζε στις επίσημες συναναστροφές του ο Πρίγκηπας. Ουδείς εκ των ανθοπωλών είδε δεκάρα… τσακιστή.
Όπως εξάλλου και ο Πειραιώτης ράφτης, ο οποίος είχε την τιμή να του ράψει δύο πανάκριβα κοστούμια που ξεπερνούσαν σε αξία τα 1200 φράγκα. Είχε και πανάκριβα γούστα ο… γαλαζοαίματος. Ο αθεόφοβος εκείνος τύπος μάλιστα, είχε το θράσος να ζητήσει σε γάμο και τη θυγατέρα πασίγνωστης εφοπλιστικής οικογένειας. Δεν δίστασε να εκδηλώσει τον έρωτά του για περικαλλή Ατθίδα φτάνοντας και στην πόρτα του σπιτιού της για να ζητήσει το χέρι της. Πράγματι, ο πατέρας της παρασυρμένος από την πολυτέλεια του ψευτοπρίγκηπα υποσχέθηκε να του δώσει σε γάμο την κόρη του. Κατά παράκληση του γαμπρού το συνοικέσιο κρατήθηκε μυστικό.
Έτσι είχαν τα πράγματα, όταν ένα πρωί παρουσιάστηκε στον μέλλοντα πεθερό του. Τον παρακάλεσε να του δανείσει 2.000 φράγκα προκειμένου να τα δώσει ως προκαταβολή στο «Γραφείον Βρυώνη – Καστριώτη» για την παραγγελία ενός υπερπολυτελούς αυτοκινήτου. Ο πεθερός δεν υποψιάστηκε ότι μπορεί να ήταν απάτη, διότι ο υποψήφιος γαμπρός είχε δηλώσει ξεκάθαρα πως δεν επιθυμούσε να λάβει προίκα. Οπότε του μέτρησε, ζεστά – ζεστά, τα δύο χιλιάδες φράγκα, λαμβάνοντας την υπόσχεση εκ μέρους του ότι θα τα επέστρεφε την επομένη, που θα λάμβανε χρήματα από τον εξάδελφό του που διέμενε στην Αλεξάνδρεια. Αλλά η επομένη ήταν η μέρα της αναχωρήσεώς του. Δηλαδή φεύγοντας ο… Πρίγκηψ Σουρσώκ είχε στην τσέπη τα τρία χιλιάρικα του Αξελού και τα δύο χιλιάρικα του μέλλοντος πεθερού. Και μην τον είδατε, μην τον απαντήσατε…
