Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Η βασίλισσα Αμαλία με μανσόν (1867).
Τώρα που έπιασαν τα κρύα εκμεταλλευόμαστε την περίσταση για να φέρουμε στην επιφάνεια μια παλιά μόδα για τις κυρίες και τις δεσποινίδες. Πρόκειται για το μανσόν (manchon), ένα κομψό, κυλινδρικό τις περισσότερες φορές, από αληθινή ή οικολογική γούνα, μανίκι, το οποίο χρησιμοποιείται για να κρατά τα γυναικεία χέρια.
Σπάνια το συναντάμε ή προβάλλεται ως αξεσουάρ μόδας στις ημέρες μας. Παλαιότερα όμως αποτελούσε το «πρέπει» κάθε καλοντυμένης αστής. Επί δεκαετίες εμφανιζόταν στη μόδα και εξαφανιζόταν, έπαιρνε διάφορες μορφές, τροφοδοτούσε σχόλια στις κοσμικές στήλες και ακόμη περισσότερα στις στήλες της μόδας.
Το μανσόν δεν χρησιμοποιείτο μόνον διότι προφύλασσε από το κρύο και θεωρείτο υγιεινό, αλλά ήταν και συμπλήρωμα της καλής γυναικείας τουαλέτας. Γι’ αυτό έπρεπε να είναι και κομψό. Την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα οι Ελληνίδες διάβαζαν τις εξελίξεις για τη μόδα των μανσόν από τις εφημερίδες.
Παλαιότερα στη μόδα ήταν τα μεγάλου μεγέθους μανσόν, αλλά με το πέρασμα του χρόνου όλο και μίκραιναν. Διάφορες μόδες επικρατούσαν κατά καιρούς. Άλλες φορές εγκατέλειπαν το κυλινδρικό τους σχήμα και άλλες στολίζονταν με φιόγκους από κορδέλα.
Πάντως, οι ειδήσεις δεν έλειπαν. Όπως αυτή που δημοσιευόταν το 1910 και ενημέρωνε τις γυναίκες ότι: «Τα μανσόν, τα εκ σισύρας ρολά, εντός των οποίων τα χεράκια των κυριών ζητούν ολίγην θερμοκρασίαν, ήλλαξαν ολοτελώς μόδαν. Δεν είναι πλέον μικρά όπως άλλοτε και βαρέα από τα πολλά βάτα, δι’ ών περιεβάλλοντο έσωθεν. Τα εφετεινά μανσόν είναι τεραστίων διαστάσεων όσων σχεδόν τα καπέλλα. Είναι όμως ελαφρότατα, διότι φοδράρονται έσωθεν με λεπτώτατον μεταξωτόν ύφασμα. Πολύ του συρμού τα μανσόν από λευκήν ερμίναν» [1].
Κάποιες γυναίκες έκρυβαν εκεί το βιτριόλι πριν από την επίθεση
Υπήρξαν ωστόσο και περίοδοι κατά τις οποίες το εν λόγω γυναικείο εξάρτημα μόδας περιήλθε σε ανυποληψία. Όπως συνέβη όταν κάποιες γυναίκες το χρησιμοποίησαν για να κρύψουν μέσα το βιτριόλι που έριξαν σε κάποιους που τις είχαν προδώσει. Σε άλλες περιπτώσεις η απώλεια ενός μανσόν ήταν ιδιαίτερα σοβαρή υπόθεση. Τόσο το κόστος όσο και το δυσεύρετο του προϊόντος έκαναν τις κυρίες που το έχαναν να περιέρχονται σε λίαν δυσμενή κατάσταση.
Ορισμένες αγγελίες είναι ενδεικτικές, όπως αυτή που δημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο 1916: «Απωλέσθη χθες Παρασκευήν περί ώραν 6ην της εσπέρας κατά την οδόν Ρηγίλλης εν μανσόν από γουναρικόν χρώματος καφέ. Ο ευρών παρακαλείται όπως προσκομίση αυτό εις το Βασιλικόν ξενοδοχείον λαμβάνων ως αμοιβήν δραχμάς πεντήκοντα»! Άλλη μια, περισσότερο χαριτωμένη, αγγελία δημοσιευόταν στον Τύπο τον Φεβρουάριο 1917: «Απωλέσθη μανσόν επί της οδού Σκουφά. Ο ευρών παρακαλείται να το φέρη εις την επί της οδού Ομήρου 43 οικίαν και αμειφθήσεται δ’ είκοσι πέντε δραχμών. Η αυτή αμοιβή δοθήσεται εις τον καταδότην του ευρόντος»[2]!
Πρώτη δημοσίευση: Εφημερίδα «Δημοκρατία», 20 Δεκεμβρίου 2021.
