Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Έντυπη διαφημιστική καταχώρηση.
Το υδρομασάζ και γενικότερα οι απολαύσεις με το νερό ήταν από τις αγαπημένες ενασχολήσεις του ανθρώπινου είδους και από την αρχαιότητα ακόμη θεωρούνταν θεραπευτικές και ότι προσέδιδαν στον άνθρωπο ενέργεια, ευεξία και δύναμη. Πολύ πριν από τον Roy Jacuzzi, στα τέλη της δεκαετίας 1880, ο μεταλλουργός Ε. Ε. Αναστασιάδης, ο οποίος είχε το εργαστήριό του στην οδό Ερμού 214, είχε ανακαλύψει μία μέθοδο υδρομασάζ που υποσχόταν θαύματα.
Ονομαζόταν «αδιάρρηκτος αεροκαταθλιπτικός υδροθεραπευτικός λουτήρ» και αποτελούνταν από έναν λέβητα και μία καμπίνα μπάνιου, σχεδόν όπως αυτές που χρησιμοποιούμε στις ημέρες μας [1].
Ο λέβητας γέμιζε με νερό, το οποίο μετά εκσφενδονιζόταν με πίεση στο σώμα του… καταθλιπτικού και τον έκανε… περδίκι! Βεβαίως η ιδέα είχε αντιγραφεί από την Ιταλία αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Το πράγμα διαφημίστηκε καταλλήλως στον Τύπο και δεν ήταν λίγοι εκείνοι, οι οποίοι έσπευσαν να αγοράσουν το σύστημα και να απολαύσουν τις «ψυχρολουσίες» τους, ώστε να διατηρούνται σε καλή κατάσταση.
Οι δουλειές πήγαν μια χαρά και ο Αναστασιάδης υπήρξε ένας από τους επιτυχημένους επιχειρηματίες φροντίζοντας μάλιστα να δημιουργήσει και την έκθεσή του επί της οδού Αδριανού 16.
«Το μόνον ασφαλές και αλάνθαστον μέσον κανονικής θεραπείας», όπως διαφημιζόταν, μπορούσε να λειτουργήσει και εντός «του κοιτώνος προφυλασσομένων των λουομένων από την επήρειαν των ατμοσφαιρικών μεταβολών».
Ήταν δε τόσο εύχρηστο ώστε και ένας «οκταετής παις δύναται άνευ κόπου εντός τριών λεπτών να παρασκευάση τον λουτήρα προς χρήσιν». Και όλα πήγαιναν μια χαρά μέχρι που κάποιος κατασκεύασε αντίστοιχο «αντικαταθλιπτικό λουτήρα», ο οποίος πετούσε και ζεστό νερό. Τότε η εφεύρεση…. συκοφαντήθηκε αφού δημοσιεύτηκε πως ένας από τους χρήστες… τσουρουφλίστηκε λόγω βλάβης του λέβητα! Πάντως το εργοστάσιο του Αναστασιάδη συνέχισε την επιτυχημένη πορεία του.
